Pokopana Rozgrzewka - Egipt

Hossam Hassan to wielka postać egipskiej piłki. Z siedemdziesięcioma golami na koncie jest najlepszym strzelcem w dziejach drużyny narodowej. W listopadzie 1989 roku zdobył jedyną bramkę dwumeczu przeciwko Algierii i tym samym wysłał swoich rodaków na ich drugi w historii mundial.

W 1934 roku Egipcjanie jechali na mistrzostwa jako pierwsza w dziejach drużyna z Afryki. Na włoskich boiskach rozegrali jedynie mecz z Węgrami. Przegrali 4:2 i mogli wracać do domu. W 1990 roku mundial ponownie odbył się na Półwyspie Apenińskim i dzięki Hassanowi Egipt znów mógł wziąć udział w tym wielkim futbolowym święcie. Ich występ zakończył się na fazie grupowej, ale remisy z Holandią i Irlandią oraz minimalna porażka 1:0 z Anglią wstydu nie przyniosły.

Lecz sportowy życiorys Hassana zawiera jeszcze jeden rozdział, którym opisać można kawał piłkarskiej kultury w Kraju Faraonów. Egipcjanin reprezentował barwy Al Ahly SC i Zamalek SC - dwóch największych klubów w Kairze, a zarazem w całym kraju. Klubów, których bezpośrednie mecze to wojna ukryta pod przykrywką sportowego wydarzenia. 

Derby Kairu to nie El Clasico z sielankową atmosferą na trybunach. Ze względów bezpieczeństwa mecze odbywają się na neutralnym stadionie, a sędziów ściąga się z zagranicy. Są race, oprawy i niestety brutalna przemoc. Zamieszki nie budzą zdziwienia, co gorsze - ofiary śmiertelne również. Grupy kibicowskie, Ultras Ahlawy z Al Ahly i Ultras White Knights z Zamalek, nie przebierają w środkach. W latach 70. po bójkach, które nastąpiły przy okazji derbów, wstrzymano rozgrywki ligowe.

Kilka lat temu na łamach brytyjskiego Guardiana pojawił się reportaż traktujący o futbolu w Egipcie. Autor przytaczał rozmowę z jednym z zawodników, który wspominał, że bezpieczniej jest w Kairze odpowiedzieć na pytanie "Jesteś katolikiem czy muzułmaninem?" niż na pytanie o sympatię klubową. W tym samym tekście wspomniana jest też dyskusja z taksówkarzem, który słysząc, że autor chce zobaczyć derby, udzielił mu jednej rady - "nie idź tam, bo zginiesz". Wskazówka kierowcy mogła być traktowana śmiertelnie poważnie, wszak sam taksówkarz przyznał się, że jest fanatykiem Al Ahly.

Podziały między dwoma klubami sięgają początków XX wieku i idą w parze, jak niemal wszystko w Egipcie, z polityką. Stowarzyszenie Al Ahly powstaje w 1907 roku i początkowo traktowane jest jako miejsce spotkań studentów opowiadających się przeciwko kolonizacji kraju. Pomysł na grę w piłkę rodzi się naturalnie. Nazwa klubu nie jest przypadkowa - Al Ahly to po prostu "narodowy". W drużynie nie było miejsca dla obcokrajowców i trend ten utrzymuje się do dziś, choć pojawiają się wyjątki. W obecnej kadrze Al Ahly znajduje się czterech obcokrajowców.

Cztery lata później rodzi się Zamalek. Drużyna założona przez belgijskiego prawnika miała być otwarta dla każdego, głównie obcokrajowców. Szczególnie upodobali ją sobie mieszkańcy Kairu należący do klasy średniej i wyższej. Ludność biedniejsza stała murem za Al Ahly. Podziały pogłębiły się podczas rządów, znienawidzonego przez ubogich Egipcjan, króla Faruka I. Podczas jego panowania klub przyjął nawet nazwę na jego cześć - Farouk El Awal Club.

Na domowym podwórku Al Ahly nie ma sobie równych. Drużyna jest czterdziestokrotnym mistrzem kraju i zdobywcą trzydziestu sześciu krajowych pucharów. W 2000 roku uznano ją nawet za najlepszy klub piłkarski w Afryce w XX wieku. Piłkarze Zamalek ligę wygrywali dwanaście razy, puchar kraju wznosili dwudziestopięciokrotnie. 

Kibice Al Ahly nie uciekają od polityki. Gdy w 2011 roku obalano z urzędu prezydenta Husniego Mubaraka członkowie Ultras Ahlawy stanęli w obronie placu, który przejąć chciały bojówki sprzyjające prezydentowi. Niewykluczone, że ramię w ramię z ultrasami Al Ahly walczyli fanatycy Zamalek. 

Niemal dokładnie rok po tym wydarzeniu fanatycy "narodowych" byli częścią największej stadionowej katastrofy, która wydarzyła się w Egipcie. 1 lutego 2012 roku piłkarze Al Masry Port Said podejmowali na swoim stadionie Al Ahly. Gospodarze wygrali 3:1, co dla gościu z Kairu oznaczało pierwszą porażkę w sezonie. Ultrasi Al Masry postanowili podgrzać i tak gorącą atmosferę. Po końcowym gwizdku wtargnęli na murawę i ruszyli w kierunku sympatyków Al Ahly. Zginęło 79 osób, ponad 1000 zostało rannych.

"Piłka jest ważniejsza od polityki. Przeciętny kibic Ahly to mężczyzna, który mieszka razem ze swoją żoną, teściową i piątką dzieci w małym mieszkaniu z jedną sypialnią. Człowiek ten dostaje pensję minimalną, jego życie jest do niczego. Jedyna pozytywna rzecz, która go spotyka to te dwie godziny spędzone w piątek na stadionie Al Ahly." - Assad, członek Ultras Ahlawy.

************************************************

Egipt

Aktualne miejsce w rankingu FIFA - 44.

Występy na mistrzostwach świata - 2 (1934, 1990)

Najlepszy wynik na mistrzostwach świata - faza grupowa (1990)

Najwięcej meczów w kadrze - Ahmed Hassan (184) 

Najwięcej goli w kadrze - Hossam Hassan (70)

Bilans meczów z Polską - 1-1-0